جملات خيس و خشك

نمیدونم این همه خونسردی تو حرفاتون تو نگاهتون تو خنده هاتون از کجا و چطور به وجود اومده

موفق که میشین،زمان برنده بودن،چرا خودتونو وارد گفتگو نمیکنین؟

آخه بزرگوار ،کی میتونه شمارو بفهمه.

چرا اهل تسامح و مماشاتین؟ احساس نمی کنین باعث سو تفاهم میشه.

با همه ی هیجان بهت سلام میکنم ولی فقط همیشه سلام میکنین...

وسط حمله های دشمن ،وقتی همه جا پر از صدای تیروخمپاره بود ،تنها چیزی که باعث میشد آروم بمونم یه خواب طولانی تو آغوشت بود..حتی نشستن گلوله روی گیج گاه بهترین دوستم منو از یادت غافل نکرد.

اینجا هوا برای از تو نوشتن مرا کم است.

چیزی شبیه عطر حضور شما کم است.

هیچ کس نمی تواندآرایش تو را وقتی کنارت نیستم  بفهمد. فقط عناصر خیالی میتوانند مرا به تو  نزدیک کنند.لطفا به این واقعیت ها احترام بگذار.در این بستر ،خیلی آرام همه چیز را باور کن حتی نگفتن هایم را کم گفتن هایم را وگفتن های ناقص ام را.اجازه بده دیگران ناقص باشند .آرام باش.

در انزوای ممتد نرسیدن باید مرد.

در انزوای ممتد هم آغوشی چه باید  کرد؟

بعضی تعطیلات خالی ام.اگر ترس نبود با هم تعطیل میکردیم.من سر تعطیلی و تو آخرش.

امکان تو کم بود 

آن وقتی که من پر از ممکن بودم.

....................

بیشتر بودم و حالا کمتر.......

رنج من مبهم است و حالم اقتباسی از من نیست.به ایینه نگاه میکنم و اولین باری نیست که حواسم جای دیگریست و این مرا معذب میکند.

چگونه می توان اندوهناک و مالامال از سرما به  خداحافظی جانکاه فکر نکرد؟